ബോളിവുഡ് താരം ഇര്‍ഫാന്‍ ഖാന്‍ സിനിമാപ്രേമികളെ കണ്ണീരിലാഴ്ത്തി യാത്ര പറഞ്ഞിട്ട് ഇന്ന് ഒരു വര്‍ഷം പൂര്‍ത്തിയായിരിക്കുകയാണ്. 2020 ഏപ്രില്‍ 29നായിരുന്നു ട്യൂമര്‍ ബാധിച്ച് ചികിത്സയിലായിരുന്ന ഇര്‍ഫാന്റെ മരണം.
ഇര്‍ഫാന്റെ ഓര്‍മദിനത്തില്‍ പ്രിയതമനെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ് ഭാര്യ സുതാപ സിക്ദര്‍. ഡല്‍ഹി നാഷണല്‍ സ്‌കൂള്‍ ഓഫ് ഡ്രാമയില്‍ തങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് പഠിച്ച കാലത്തെക്കുറിച്ചും സുതാപ ഓര്‍ക്കുന്നു.
സുതാപയുടെ കുറിപ്പ് വായിക്കാം:
”ആഴത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ ഒരിക്കലും മരണത്തെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നില്ല” അനെയ്‌സ് നിന്‍, നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട കവി. കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ഇതേ രാത്രി ഞാനും എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളും നിങ്ങള്‍ക്കായി പാട്ടുകള്‍ പാടി, നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട എല്ലാ ഗാനങ്ങളും.
നിര്‍ണായക സമയങ്ങളില്‍ മതപരമായ മന്ത്രങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതിനാല്‍ നഴ്സുമാര്‍ ഞങ്ങളെ വിചിത്രമായി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നിങ്ങള്‍ സ്‌നേഹിച്ച ഓര്‍മ്മകളുമായി നിങ്ങള്‍ പോകണമെന്ന് ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു, അതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ പാട്ടുകള്‍ പാടി. അടുത്ത ദിവസം നിങ്ങള്‍ അടുത്ത സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു, ഞാനില്ലാതെ എവിടെ ഇറങ്ങണമെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമെന്ന് ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
363 ദിവസങ്ങള്‍, 8712 മണിക്കൂറുകള്‍, ഓരോ സെക്കന്‍ഡുകളും എണ്ണുമ്പോള്‍ കാലത്തിന്റെ ഈ വലിയ സമുദ്രം എങ്ങനെ കൃത്യമായി നീന്തുന്നു? എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏപ്രില്‍ 29 11.11ന് എന്റെ ക്ലോക്ക് നിലച്ചു. ഇര്‍ഫാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് അക്കങ്ങളുടെ നിഗൂഢതയെക്കുറിച്ച് വളരെയധികം താല്‍പ്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ അസാനദിനത്തില്‍ മൂന്ന് 11 വന്നത് രസകരമായി തോന്നുന്നു.
11/11/11 നിഗൂഢത നിറഞ്ഞ നമ്പറാണെന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്നു. ഈ മഹാമാരി എങ്ങനെ കടന്നുപോകുമെന്നത് ഭയവും വേദനയും ഉത്കണ്ഠയും വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. പേര് മാറ്റുന്നതുള്‍പ്പെടെയുള്ള പുതിയ ചില ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുമായി ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നുപോയി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് എടുത്തുമാറ്റി എങ്ങനെ സുതാപ എന്ന് മാത്രമാക്കും. എന്റെ വിരലുകള്‍ നിന്നുപോയി. എനിക്ക് ഒപ്പിടാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല,
ഞാനൊരു ദിവസം അവധിയെടുത്തു. നാഷണല്‍ സ്‌കൂള്‍ ഓഫ് ഡ്രാമയിലെ വൈകിയ രാത്രികള്‍ ഓര്‍മ വന്നു. കഥക് കേന്ദ്രത്തില്‍ നിന്നുള്ള സുന്ദരികളായ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ പുറത്തേക്ക് ഒഴുകുന്നു .. അവരെല്ലാം വ്യത്യസ്തമായി വസ്ത്രം ധരിച്ചിരുന്നു, ഞങ്ങള്‍ എല്ലായ്‌പ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ നീല ട്രാക്ക് പാന്റിലും സ്‌കൈ ബ്ലൂ ടി ഷര്‍ട്ടിലുമായിരുന്നു. നിങ്ങളെന്റെ പേര് തെറ്റായി ഉച്ഛരിച്ചതും പിന്നെ അതൊരു ചിരിയായി മാറിയതും ഓര്‍മ വരുന്നു. ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ പരസ്പരം തിരുത്താനുള്ള ഒരു നീണ്ട യാത്രയായിരുന്നു അത്. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍ ഏകാകിയായിരുന്നു നിങ്ങള്‍.